Γράφει η Σοφία Αντωνίου
Η σχολική βία και η ανήλικη παραβατικότητα είναι ένα από τα πιο σοβαρά φαινόμενα που πλήττουν την καθημερινότητα μας, παίρνοντας τεράστιες, εκρηκτικές διαστάσεις. Η παραβατικότητα στα πλαίσια του σχολικού περιβάλλοντος μπορεί να πάρει τις μορφές της λεκτικής, της ψυχολογικής/ συναισθηματικής και σεξουαλικής βίας, αλλά και του ωμού εκφοβισμού. Η βία δεν είναι κάτι που υπάρχει εκ γενετής, μαθαίνεται- επαναλαμβάνεται μέσω της παρατήρησης και της μίμησης των προτύπων συμπεριφοράς. Τα περιστατικά των βίαιων πράξεων παρουσιάζονται πολύ συχνά ανάμεσα σε ομάδες μαθητών, όμως μερικές φορές ενδέχεται να εμφανιστούν μεταξύ των καθηγητών και των μαθητών. Αυτή η μορφή βίας περιέχει και κακόβουλα μηνύματα, αλλά και επιθέσεις, μέσω του διαδικτύου, το οποίο ονομάζεται κυβερνοεκφοβισμός.
Αρχικά, πολλοί παράγοντες συντελούν στη διαμόρφωση της βίας. Οι σημαντικότερες αιτίες είναι, το πώς μεγαλώνει ένα παιδί μέσα στην οικογένεια (παιδιά που έχουν πέσει θύματα βίας), η έλλειψη εκπαιδευτικών στη σχολική κοινότητα, οι βιαιοπραγίες των γονέων σε καθημερινή βάση, οι συνθήκες κοινωνικότητας και επιβίωσης, η “πονεμένη” σιωπή γύρω από την εκτέλεση της βίας, η ένταση της απεικόνισης της προσωπικής ζωής στα μέσα μαζικής ενημέρωσης και ειδικά στα social media.
Παιδιά και έφηβοι δέχονται πολλά επικίνδυνα ερεθίσματα, μέσω των τηλεοπτικών μέσων, των ειδήσεων και των video games, τα οποία δεν είναι κατάλληλα και σωστά διαμορφωμένα για τις ηλικίες τους. Λόγω, της επαναλαμβανόμενης χρήσης τους ξεσπούν, είτε με ανάλογη βία , λεκτικές/ανήθικες συμπεριφορές, σεξουαλικές επιθέσεις. Τα σοκαριστικά αυτά γεγονότα προκαλούν μεγάλες τραυματικές εμπειρίες, καθώς τα παιδιά είχαν εξοικειωθεί ήδη με τη δυναμική της βίας. Η βία αυτού του είδους, σχετίζεται με αποστολή προσβλητικών μηνυμάτων, συμπλοκές σε καβγάδες, κοινοποιήσεις μυστικών πληροφοριών και προσωπικών στοιχείων, κάνοντας το θύμα να αισθάνεται άσχημα και να ντρέπεται.
Ωστόσο, τα παιδιά/μαθητές που νιώθουν να επηρεάζονται από τη συχνότητα των βίαιων ξεσπασμάτων βασανίζονται σωματικά και ψυχικά. Οι καταστάσεις της βίας ενδέχεται να προξενήσουν πτωτική πορεία στις ακαδημαϊκές δραστηριότητες των παιδιών, καθώς υποφέρουν από έντονες ψυχολογικές διακυμάνσεις, ανηδονία (σημαντικό σύμπτωμα της κατάθλιψης και μη ικανότητα να βιώσει κανείς ευχαρίστηση), άγχος, μετατραυματικό στρες (PTSD) και αυτοκτονικές τάσεις.
Στα επιπρόσθετα στοιχεία, η βία δεν είναι η αρχική αιτία και η επεξήγηση, αλλά είναι το βασικό σύμπτωμα του προβλήματος. Για να εξηγήσουμε αυτό το φαινόμενο χρειάζεται να αναζητήσουμε τις κύριες πηγές έναρξης του, για παράδειγμα την οικογένεια, ως περιβάλλον εξέλιξης και ανάπτυξης των παιδιών.
Στο τέλος για τα θέματα της σχολικής βίας και της παραβατικότητας των νέων στο σχολείο χρειάζεται να δείξουμε πολλή προσοχή, διότι αυτό το ζήτημα απαιτεί τη σωστή διαχείριση και τα κατάλληλα μέτρα για την προστασία των παιδιών και των εκπαιδευτικών. Οι σταδιακές μειώσεις στο εξειδικευμένο προσωπικό του σχολείου, καθιστά το έργο τους ακόμα πιο δύσκολο κι ορισμένες φορές αναποτελεσματικό. Όλα αυτά τα προβλήματα δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν με ένα απλό χαρτί και ένα ευτελές νομοσχέδιο. Χρειάζεται να γίνουν πιο δραστικές πράξεις με τον συντονισμό ειδικών Ψυχολόγων και Κοινωνικών Λειτουργών.
The post Σχολική Βία, Διαδίκτυο και Νεανική Παραβατικότητα: “Το Αθέατο Έγκλημα’” appeared first on CSIi – Cyber Security International Institute.
Πηγή : https://www.csii.gr/