Σκέψεις για απόσυρση από Ποτάμι και ΑΝΕΛ – Συνεχίζει η Ένωση Κεντρώων
Κρίσιμες ώρες που θα καθορίσουν όχι απλά την φυσιογνωμία αλλά και την ίδια την ύπαρξή τους περνούν τα μικρότερα κοινοβουλευτικά κόμματα. Τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών της περασμένης Κυριακής, επιβεβαίωσαν την παγιωμένη άποψη για την πορεία των Ανεξάρτητων Ελλήνων, της Ένωσης Κεντρώων και του Ποταμιούαφήνοντάς τα μακριά από το όριο του 3% για την είσοδο στην επόμενη Βουλή.
Στο πλαίσιο αυτό ήδη Ποτάμι και ΑΝΕΛ έχουν θέσει στο ανοιχτά στο τραπέζι το ενδεχόμενο να μη κατέβουν καν στις εκλογές του Ιούλη. Από τη μία στη Σεβαστουπόλεως έχει προγραμματιστεί σύσκεψη για σήμερα το απόγευμα υπό τον Στ. Θεοδωράκη όπου και θα αποφασιστούν οι επόμενες κινήσεις. Σύμφωνα με πληροφορίες στο κόμμα υπάρχουν δύο βασικές σκέψεις/ στρατηγικές, που είναι εκ διαμέτρου αντίθετες μεταξύ τους. Από τη μία, υπάρχουν αυτοί που λένε πως πρέπει να επικρατήσει ο ρεαλισμός και να μην επιχειρηθεί μια νέα εκλογική απόπειρα, η οποία θα είναι ούτως ή άλλως καταδικασμένη. Από την άλλη όμως, έχουν εκφραστεί φωνές που σημειώνουν πως το κόμμα έχει λάβει 83.000 σταυρούς και ότι με κάποιο τρόπο ο κόσμος αυτός που παρά τις δυσκολίες παραμένει στον χώρο θα πρέπει να εκπροσωπηθεί.
Παράλληλα στους ΑΝΕΛ, έχει και επίσημα από εχθές ξεκινήσει η σχετική συζήτηση με ευρεία κομματική σύσκεψη παρουσία των βουλευτών. Το απογοητευτικό αποτέλεσμα του 0,8% δεν αφήνει και πολλά περιθώρια ούτε για αισιοδοξία ούτε για τακτικούς ελιγμούς. Αποφάσεις ούτε εκεί έχουν ληφθεί και αναμένεται επανεκτίμηση της κατάστασης μετά το πέρας και του δεύτερου γύρου των αυτοδιοικητικών εκλογών με νέα κομματική σύσκεψη την ερχόμενη εβδομάδα. Σύμφωνα πάντως με τις τελευταίες πληροφορίες, στο εσωτερικό των ΑΝΕΛ γίνεται μια προσπάθεια συνεννόησης με άλλα μικρά κόμμα τα οποία σωρευτικά συγκεντρώνουν ποσοστό που επιτρέπει την προσδοκία της εισόδου στην επόμενη Βουλή. Οι ίδιες μάλιστα πληροφορίες αναφέρουν πως εφόσον οι προσπάθειες αυτές ευδοκιμήσουν θα υπάρξουν τις επόμενες μέρες και σχετικές ανακοινώσεις.
Σε ό,τι αφορά δε την Ένωση Κεντρώων, δεν υπάρχει συζήτηση για απόσυρση από την εκλογική μάχη και επιχειρείται από την πλευρά της ηγεσίας να δοθεί ένα μήνυμα αντεπίθεσης, όμως το κλίμα σε καμία περίπτωση δεν είναι καλό. Ο Βασίλης Λεβέντης θέλει και θα πάει μέχρι τέλους, όμως μέσα στο κόμμα και κυρίως στην ΚΟ ήδη έχουν αρχίσει οι μουρμούρες (που ποτέ δεν κόπασαν), με ορισμένους μάλιστα να αναμένουν εξελίξεις το επόμενο διάστημα. Άλλωστε, υπάρχει έντονη κριτική με ορισμένους βουλευτές να δηλώνουν πως «το αποτέλεσμα έχει ονοματεπώνυμο» και άλλους να σημειώνουν: «ξεκινήσαμε στη Βουλή με άλλες αρχές και άλλες τελικά καταλήξαμε να υπηρετούμε».
Πως φτάσανε στο σημείο μηδέν
Πολλές φορές η εικόνα που σχηματίζεται για ένα κόμμα εντός των στενών ορίων του Κοινοβουλίου, δεν αντανακλά και την πραγματικότητα στην κοινωνία. Στην προκειμένη περίπτωση όμως, ο κοινοβουλευτικός «κατήφορος» των τριών «μικρών», επιβεβαιώθηκε απόλυτα από το Βατερλό των ευρωεκλογών. Ποτάμι, ΑΝΕΛ και ΕΚ ξεκίνησαν δυναμικά τον Οκτώβρη του 2015, έχοντας συνολικά εκλέξει 30 έδρες (11, 10,9). Ωστόσο όσο περνούσε ο καιρός μετατράπηκαν σε κοινοβουλευτικό αιμοδότη των τριών πιο ισχυρών κομμάτων. Όταν δε έγινε σαφές ότι η συμφωνία των Πρεσπών θα πάρει το δρόμο για τη Βουλή, τους τρεις μικρούς χτύπησε κυριολεκτικά τσουνάμι: Ποτάμι και ΑΝΕΛ έχασαν πάνω από το 50% της δύναμής τους με αποτέλεσμα να απωλέσουν και τα προνόμια των κοινοβουλευτικών τους ομάδων. Η κοινοβουλευτική διάλυση που αποτυπώθηκε με μια αιμορραγία 14 βουλευτών προς ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ και ΚΙΝΑΛ, έφεραν σε δύσκολη θέση τους κ.κ. Θεοδωράκη και Καμμένο. Ο μεν πρώτος έδειχνε να πρέπει να διαχειριστεί μια κατάσταση όπου βουλευτές του φλέρταραν ανοιχτά με άλλους χώρους (Δανέλλης, Αμυράς, Ψαριαννός), ενώ ο δεύτερος έπρεπε να τετραγωνίσει τον κύκλο της συμμετοχής στη κυβέρνηση και της διαφωνίας με τις Πρέσπες. Σχεδόν μοιραία λοιπόν είδε τους κ.κ. Παπαχριστόπουλο, Κουντουρά, Κόκκαλη, Δ. Καμμένο, Ζουράρι και Κουίκ, να αποχωρούν από το πλοίο λίγο πριν την μετωπική σύγκρουση.
Ο τρίτος, Β. Λεβέντης επιβίωσε μεν (διατήρησε τους πέντε βουλευτές), πλήρωσε όμως ένα τεράστιο τίμημα, διαμορφώνοντας μια ισορροπία τρόμου στο εσωτερικό της ΕΚ που διέρρεε συνεχώς στους διαδρόμους της Βουλής. Ίσως γι’ αυτόν, η κρισιμότερη στιγμή ήταν όταν πριν από μερικούς μήνες σε εσωτερική σύσκεψη επιχείρησε να κατευνάσει τον Γ. Σαρίδη, αλλά είδε τον Αρ. Φωκά να αποχωρεί φωνάζοντας ότι δεν μπορεί να παραμείνει άλλο στο κόμμα.
Συνολικά πάντως από τις 30 αυτές έδρες και οι τρεις μαζί με δυσκολία πλέον αγγίζουν τις 15 που σε πραγματικούς όρους (αν υπήρχαν για τους βουλευτές εναλλακτικές επιλογές) είναι πολύ λιγότερες.