Το καλοκαίρι θεωρείται ότι είναι μια πολιτικά άνυδρη περίοδος, αν και φέτος το καλοκαίρι, η (όποια) κυβέρνηση θα πρέπει να πάρει μια σημαντική απόφαση: ποιος θα είναι ο επόμενος Έλληνας Επίτροπος στην Ευρωπαϊκή Ένωση, καθώς στο τέλος Οκτωβρίου ολοκληρώνεται και τυπικά η θητεία του νυν Επιτρόπου Μετανάστευσης και Εσωτερικών Υποθέσεων, Δημήτρη Αβραμόπουλου.

Ο κ. Αβραμόπουλος, η εμπλοκή του οποίου στην υπόθεση Novartis, εκτός μεγάλου απροόπτου, θα μπει στο αρχείο τις επόμενες μέρες, φέρεται πως έχει λάβει την απόφασή του να επιστρέψει στην εσωτερική πολιτική σκηνή. Κατά πληροφορίες, δεν είναι διόλου απίθανο να βρίσκεται και στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας της ΝΔ, αν και ο κύβος δεν έχει οριστικά ριφθεί. Από εκεί και πέρα, όμως, είναι σαφές ότι δεν θα είναι στην επόμενη Επιτροπή.

Το ερώτημα που τίθεται, όμως, είναι πλέον: ποια θα είναι η προτείνουσα κυβέρνηση; Ο Επίτροπος προτείνεται από τα κράτη-μέλη μέσα στο καλοκαίρι, όταν οριστικοποιηθεί ποιος θα είναι ο επόμενος πρόεδρος της Κομισιόν, κάτι που θα γίνει ως το τέλος Ιουνίου, μια και στις αρχές Ιουλίου συνεδριάζει το Ευρωκοινοβούλιο με τη νέα του σύνθεση. Αν η κυβέρνηση, λοιπόν, δεν έχει οδηγηθεί σε πρόωρες εκλογές, τότε θα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ που θα προτείνει Επίτροπο το καλοκαίρι.

Οι ισορροπίες στην Ευρώπη

Ας κάνουμε, όμως, ένα βήμα πίσω. Κρίσιμες θα είναι και οι ευρωπαϊκές ισορροπίες μετά τις ευρωεκλογές, ανεξάρτητα από τη βούληση της κυβέρνησης. Για παράδειγμα, το ΕΛΚ, παρά το ότι θα είναι πρώτο κόμμα, αναμένεται να χάσει αρκετές έδρες και να κινηθεί μεταξύ 170 και 180 εδρών. Αντίστοιχα, έδρες θα χάσουν και οι Σοσιαλιστές, οι οποίοι θα είναι αρκετά καλά αν πάρουν λίγο πάνω από 130 έδρες. Αυτό σημαίνει ότι στην επόμενη Ευρωβουλή, με τη δεδομένη άνοδο κομμάτων της άκρας Δεξιάς, δεν θα μπορούν ΕΛΚ και ΕΣΚ να κάνουν διμερή συμφωνία για τα αξιώματα, γιατί δεν θα βγαίνουν τα νούμερα. Συνεπώς, θα πρέπει να μπει στο παιχνίδι και ένας τρίτος εταίρος π.χ. οι Φιλελεύθεροι του Γκι Φερχόφσταντ.

Το ερώτημα, συνεπώς, είναι αν θα βρεθεί πρόσωπο κοινής αποδοχής για την Κομισιόν και πώς θα μοιραστούν οι θέσεις μέσα στο Κολλέγιο των Επιτρόπων, όπου σήμερα υπάρχει εκπροσώπηση και των τριών προαναφερθέντων κομμάτων. Θα είναι, για παράδειγμα, ο κ. Βέμπερ ο επόμενος πρόεδρος ή δεν θα τον δεχθούν τα άλλα κόμματα; Ή, επίσης, θα συμφωνήσει σε Γερμανό πρόεδρο ο Γάλλος πρόεδρος Εμαννουέλ Μακρόν ή θα πιέσει για γαλλικής προέλευσης πρόεδρο, με «αντάλλαγμα» τη διοίκηση της ΕΚΤ που, μέχρι πριν από ελάχιστους μήνες, εθεωρείτο σίγουρο πως θα πήγαινε στα χέρια του νυν Γάλλου κεντρικού τραπεζίτη και όχι στου Γερμανού Γενς Βάιντμαν; Όλα αυτά είναι ερωτήματα που θα μπορούν να απαντηθούν μετά τις 27 Μαϊου, υπό το πρίσμα των νέων συσχετισμών στην Ευρώπη.

Ο Τσακαλώτος και οι…άλλοι

Εφόσον ο Αλέξης Τσίπρας, συνεπώς, κάνει την επιλογή, ρεαλιστικά, τα κουκιά είναι μετρημένα, καθώς δεν είναι πολλά τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ με την επάρκεια να σταθούν ικανοποιητικά σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Ως φαβορί στην πολιτική πιάτσα ακούγεται ο υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος, ο οποίος είναι αποδεκτός στους ευρωπαϊκούς θεσμούς και εκτιμάται ότι θα μπορούσε να διεκδικήσει ένα σχετικό χαρτοφυλάκιο. Υπάρχει, δε, και η περίπτωση του αντιπροέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και εκ νέου υποψηφίου ευρωβουλευτή, Δημήτρη Παπαδημούλη, αν και πρόκειται περισσότερο για δική του επιδίωξη παρά για απόφαση του Μεγάρου Μαξίμου. Άλλωστε, ο κ. Παπαδημούλης έχει ενεργό κομματικό ρόλο και στην ευρω-ομάδα της Αριστεράς, κάτι που δεν θεωρείται εύκολα διαχειρίσιμο στο περιβάλλον που θα διαμορφωθεί. Τους προηγούμενους μήνες, δε, είχε ακουστεί στις Βρυξέλλες και το όνομα της Λούκας Κατσέλη.

Τα…κοψίματα και οι σκέψεις της ΝΔ

Από την άλλη, εθεωρείτο σχεδόν δεδομένο, εφόσον Επίτροπο πρότεινε η ΝΔ, αν είχαν μεσολαβήσει εθνικές εκλογές, ότι φαβορί για τη θέση θα ήταν ο Αντώνης Σαμαράς, ο οποίος, ως πρώην πρωθυπουργός, θα μπορούσε να «χτυπήσει» και θέση αντιπροέδρου της Επιτροπής.  Αν, όμως, δεν είναι κυβέρνηση η ΝΔ, τότε δεν αποκλείεται να βρεθεί αντιμέτωπη με την προοπτική διακυβέρνησης της χώρας, χωρίς να έχει Έλληνα Επίτροπο της επιλογής της. Υπάρχει, βεβαίως, μια τελευταία «δικλείδα»: το να κοπεί ένας υποψήφιος στις ακροάσεις που θα περάσει από το Ευρωκοινοβούλιο, το φθινόπωρο. Αυτό μπορεί να συμβεί για διάφορους λόγους. Για παράδειγμα, το 2014, η πρώην πρωθυπουργός της Σλοβενίας, Αλένκα Μπράτουσεκ είχε προταθεί για αντιπρόεδρος της Επιτροπής, με αρμοδιότητα τα θέματα της Ενέργειας, όμως κόπηκε λόγω ανεπαρκούς γνώσης του χαρτοφυλακίου της. Επίσης, το 2004, ο τότε υποψήφιος Ιταλός Επίτροπος, ο Ρόκο Μπουτιλιόνε, είχε κοπεί αφού παρομοίασε την ομοφυλοφιλία με «αμαρτία» και είπε ότι η θέση των γυναικών είναι στο νοικοκυριό τους. Με άλλα λόγια, κάποιος μπορεί να κοπεί είτε για πράγματα που έχει πει ή κάνει δημοσίως, αλλά και για ανεπαρκή γνώση του αντικειμένου που θα αναλάβει.