Η σκηνή είναι εντυπωμένη στη συλλογική μνήμη: ο Παναγιώτης Πικραμμένος, ένας άνθρωπος που διήνυσε μια μακρά διαδρομή στο δικαστικό σώμα και έφτασε ως την προεδρία του Συμβουλίου της Επικρατείας, ενώ υπηρέτησε και την πατρίδα του την πιο σκοτεινή ώρα, ανάμεσα στις δύο εκλογικές αναμετρήσεις του 2012 ως υπηρεσιακός πρωθυπουργός, μιλούσε στο βήμα της Βουλής και υπερασπιζόταν τον εαυτό του απέναντι στις κατηγορίες για χρηματισμό που του είχε αποδώσει ένας ανώνυμος μάρτυρας στο πλαίσιο της υπόθεσης Novartis.
Η δυσκολία του κ. Πικραμμένου είναι εμφανής: είναι η πρώτη φορά που ανεβαίνει στο βήμα της Βουλής, μιας και ως υπηρεσιακός πρωθυπουργός δεν το είχε κάνει, καθώς η Βουλή είχε διαλυθεί, η φωνή του τρέμει και ο ίδιος προσπαθεί να αποδείξει ότι μετά από μια σχεδόν τεσσαρακονταετή διαδρομή στο δικαστικό σώμα δεν είναι ένας διεφθαρμένος κρατικός λειτουργός.
Κάπου εκεί, ο κ. Πικραμμένος σπάει και δακρύζει. Η φωτογραφία του με το μαντήλι στο πρόσωπό του έγινε η προσωποποίηση της «σκευωρίας» όσον αφορά το πολιτικό σκέλος της υπόθεσης της Novartis. Κι όμως, ο Πικραμμένος παραπέμφθηκε κανονικά σε Προανακριτική Επιτροπή, μέχρι που ήρθε η Δικαιοσύνη προ μηνών και έθεσε το σκέλος της υπόθεσης που τον αφορούσε στο αρχείο. Φυσικά, τίποτε το επιλήψιμο δεν είχε βρεθεί ούτε στους δικούς του λογαριασμούς, ούτε σε αυτούς των μελών της οικογένειάς του.
Ο κ. Πικραμμένος, δυστυχώς, δεν παραδίδεται άσπιλος στην κοινωνία. Βεβαίως και στην ουσία είναι: κανείς δεν βρέθηκε να του προσάψει τίποτε συγκεκριμένο. Κι όμως, η συμπερίληψή του στο πολιτικό σκέλος της Novartisτον κατέταξε για πολλούς πολίτες στα «λαμόγια», σε όσους «τα άρπαξαν». Τι και αν δεν αποδείχθηκε για κανέναν τίποτε, η σπουδή της κυβέρνησης τότε να πλήξει τους πολιτικούς της αντιπάλους είχε ως αποτέλεσμα να λασπωθούν πολιτικού λειτουργοί συλλήβδην.
Όπως και να έχει, αυτά είναι ιστορία. Περασμένα, βεβαίως, αλλά όχι ξεχασμένα. Για τον Παναγιώτη Πικραμμένο έρχεται η ώρα της δικαίωσης. Την επόμενη φορά που θα ανέβει στο βήμα της Βουλής, αυτή τη φορά ως βουλευτής Επικρατείας της ΝΔ, θα υποστηρίξει την κυβέρνηση του κόμματος, στο οποίο πρόσκειται, εφόσον βεβαίως έχει κερδίσει τις εκλογές. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα το κάνει στοιχειοθετημένα, με ευπρέπεια και αξιοπρέπεια. Γιατί διαχρονικά ο κ. Πικραμμένος υπήρξε ένας υποδειγματικός δικαστικός λειτουργός, έστω και αν κάποιοι νόμισαν ότι μπορούν να τον κηλιδώσουν στα πίσω-πίσω.
Η, δε, επιλογή του από τον Κυριάκο Μητσοτάκη στην κορυφή του Επικρατείας της ΝΔ, καίτοι γνωστή εδώ και μέρες στους δημοσιογραφικούς κύκλους, εκπέμπει αρκετούς σημαντικούς συμβολισμούς. Είναι η δικαίωση ενός έντιμου ανθρώπου που διαπομπεύθηκε, χωρίς κανέναν σεβασμό ούτε καν στο τεκμήριο της αθωότητάς του. Είναι η αποκατάσταση ενός εντίμου δικαστικού λειτουργού. Είναι, όμως, η στελέχωση της επόμενης Βουλής με έναν άνθρωπο καταρτισμένο, καλλιεργημένο, νουνεχή και μετριοπαθή. Έναν άνθρωπο με διακομματική αποδοχή, απλώς γιατί την αξίζει, όχι γιατί του τη χρωστάει κανείς.
Θα έχει ενδιαφέρον, δε, να δούμε αν θα είναι στην επόμενη Βουλή ο Παύλος Πολάκης. Να δούμε τότε ποιος θα γελάει, όπως έκανε ο αναπληρωτής υπουργός Υγείας από τα υπουργικά έδρανα, όταν ο Πικραμμένος κατέθετε έναν πάκο χαρτιά στα πρακτικά της Βουλής που τεκμηρίωναν την αθωότητά του. Γελάει, άλλωστε, καλύτερα, όποιος γελάει τελευταίος.