Επικαιρότητα

Hacktivism: Σύγχρονη προσέγγιση και ο ρόλος του στην ψηφιακή εποχή

Γράφει η Μπαράκα Άννα

 

Το Hacktivism, ένας συνδυασμός της λέξης hacking και activism, αναφέρεται σε μορφές ψηφιακής παρέμβασης με στόχο την προώθηση πολιτικών ή κοινωνικών ιδεολογιών. Με την εξέλιξη της τεχνολογίας, οι επιθέσεις που σχετίζονται με hacktivism έχουν αυξηθεί σημαντικά, διαμορφώνοντας νέες προκλήσεις για την κυβερνοασφάλεια. Η παρούσα μελέτη αναλύει το φαινόμενο του hacktivism, εστιάζοντας στα κίνητρα, στις τακτικές και τις επιπτώσεις του σε σύγχρονα πολιτικά και κοινωνικά ζητήματα.

Ο όρος hacktivism εμφανίστηκε για πρώτη φορά τη δεκαετία του ’90 και από τότε χρησιμοποιείται για να περιγράψει ψηφιακές ενέργειες με κοινωνικό ή πολιτικό χαρακτήρα (Denning, 2015). Πρόκειται για μια μορφή ψηφιακής ανυπακοής που αξιοποιεί την τεχνολογία για τη διασπορά μηνυμάτων και τη διεκδίκηση αλλαγών.

Τα παραδοσιακά κινήματα διαμαρτυρίας έχουν πλέον προσαρμοστεί στο ψηφιακό περιβάλλον, με αποτέλεσμα την ανάδυση μιας νέας μορφής ακτιβισμού που επιδρά σε κυβερνήσεις, εταιρείες και οργανισμούς. Σύμφωνα με τον Taylor (2016), το hacktivism λειτουργεί είτε ως αντίσταση σε θεσμοθετημένες εξουσίες είτε ως εργαλείο υποστήριξης κοινωνικών ομάδων που στερούνται φωνής.

Τα κίνητρα των hacktivists ποικίλουν, από την προώθηση της διαφάνειας και των δικαιωμάτων στην ελεύθερη πρόσβαση σε πληροφορίες, έως την καταπολέμηση της λογοκρισίας και της διαφθοράς. Τα μέλη ομάδων όπως οι Anonymous έχουν προχωρήσει σε επιθέσεις DDoS (Denial of Service), website defacement και διαρροές δεδομένων (Coleman, 2014).

Οι πιο διαδεδομένες τακτικές περιλαμβάνουν:

  • DDoS Attacks: Υπερφόρτωση ιστοσελίδων με αποτέλεσμα την προσωρινή κατάρρευση τους.
  • Defacement: Αλλαγή περιεχομένου ιστοσελίδων για τη μετάδοση μηνυμάτων διαμαρτυρίας.
  • Data Breaches: Κλοπή και δημοσιοποίηση απόρρητων δεδομένων με στόχο τη διαφάνεια.

Το hacktivism έχει αποδειχθεί ισχυρό εργαλείο σε περιπτώσεις πολιτικής αστάθειας και κοινωνικών συγκρούσεων. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η Αραβική Άνοιξη, όπου ομάδες ακτιβιστών χρησιμοποίησαν την τεχνολογία για να παρακάμψουν τη λογοκρισία και να επικοινωνήσουν με τον έξω κόσμο (Denning, 2015). Παρόλα αυτά, οι επιπτώσεις του hacktivism δεν είναι πάντα θετικές. Σύμφωνα με τον Jordan & Taylor (2004), ενέργειες όπως οι διαρροές δεδομένων ενδέχεται να θέσουν σε κίνδυνο την ιδιωτικότητα ή να οδηγήσουν σε εκτεταμένες κυβερνοεπιθέσεις.

Το νομικό πλαίσιο γύρω από το hacktivism παραμένει θολό, καθώς πολλές από τις ενέργειες παραβιάζουν τους νόμους περί κυβερνοεγκλήματος. Παράλληλα, εγείρονται ηθικά ζητήματα σχετικά με τη χρήση προσωπικών δεδομένων και την ψηφιακή ασφάλεια. Ο Taylor (2016) υποστηρίζει ότι πρέπει να διακρίνουμε μεταξύ ακτιβισμού και εγκληματικότητας, καθώς ο σκοπός διαφοροποιεί πολλές φορές την ηθική υπόσταση των ενεργειών αυτών.

Το hacktivism είναι μια σύγχρονη μορφή διαμαρτυρίας που αντικατοπτρίζει την εξέλιξη των κοινωνικών κινημάτων στην ψηφιακή εποχή. Αν και συχνά κατακρίνεται για τις παράνομες ενέργειες που το συνοδεύουν, παραμένει ένα ισχυρό εργαλείο για την προώθηση κοινωνικής αλλαγής. Ωστόσο, η οριοθέτηση του νόμιμου ακτιβισμού από την εγκληματική δραστηριότητα είναι απαραίτητη για τη διατήρηση ενός ισορροπημένου ψηφιακού περιβάλλοντος.

 

Βιβλιογραφία

  • Coleman, G. (2014). Hacker, Hoaxer, Whistleblower, Spy: The Many Faces of Anonymous. Verso Books.
  • Denning, D. E. (2015). Rethinking the Cyber Domain and Deterrence. Cyber Defense Review, 1(1), 19-28.
  • Jordan, T., & Taylor, P. A. (2004). Hacktivism and Cyberwars: Rebels with a Cause? Routledge.
  • Taylor, P. (2016). The Ethics of Hacktivism. Journal of Information Ethics, 25(2), 54-65.

 

The post Hacktivism: Σύγχρονη προσέγγιση και ο ρόλος του στην ψηφιακή εποχή appeared first on CSIi – Cyber Security International Institute.

Πηγή : https://www.csii.gr/